İstanbul Ressamı Serdar Samancıoğlu İle Söyleşi

Ressam ağabeyim diyeceğim, çünkü kendisiyle yeni tanışmama rağmen kısa zamanda çok sağlam bir ağabey-kardeş ilişkisi kurduk karşılıklı. Onun samimiyetine, insancıllığına inancımla yapmış olduğumuz keyifli sohbete davet ediyorum sizleri.

Kürşat Ural-Resim çalışmalarınıza ne zaman başladınız? Bizi biraz bilgilendirir misiniz siz ve sanatınız hakkında?

Serdar Samancıoğlu-Resim yeteneğimi 9 yaşlarında keşfettim.12 yaşlarımda yöremde film resimli büyük bez afişleri ve tabela, reklam, grafik işleri yapan bir ustanın resim çalışmalarından çok etkilenerek kopya resim yapmaya başladım. Daha sonraki yıllarda sürekli tabiattan desenler figürler portreler yapmaya çalışarak, özgün resim yapma yolunda ilerledim. Maalesef ki bu yolda bir hoca veya ustayla çalışma ve ondan feyiz alma şansım olmadı.



K.U. Sanat hayatınızda sizi en çok etkileyen sergi ya da etkinliğiniz hangisi olmuştur?

S.S.1985 yılında ilk kişisel sergimi,Eminönü belediyesinin etkinliği dahilinde davet üzerine Sultanahmet meydanında bir açık hava sergisi açmıştım.Şimdi rahmetli olan dostum T.T.O.K başkanı Çelik Gülersoy Sergimi ziyaret etmiş ve bu sergiyi burada açmamı nüzul olarak değerlendirmişti..Bu olayda beni çok etkilemiştir.



K.U. İstanbul da kendi atölyenizde çalışmalarınıza devam ediyorsunuz. Atölye bir sanatçı için nasıl bir yerdir. Özellikle ressam için Atölye ne anlam taşır bize bahseder misiniz?



S.S.Atölye benim için yapıtlarıma konsantre olabileceğim bir sığınak hatta bir mabet niteliğini taşır.



K.U. Şimdiye kadar birçok kişisel ya da karma sergileriniz oldu. Bunları ben biliyorum ancak bu söyleşinin daha çok sizi tanımayanların sizin hakkınızda bilgi edinmesini istediğim için bu sergilerinizden bahseder misiniz?

S.S.Bugüne kadar sanırım 15,16 kişisel sergi açtım ve birçok karma sergiye katıldım. Bu sergilerimi ziyaret eden toplumun değişik kesimlerinden, değerli insanlardan genellikle olumlu eleştiriler aldım. Son sergilerim genelde Retrospektif özelliğini almaya başladı çünkü seksenli ve doksanlı yıllarda yaptığım resimlerimi şimdilerde sergilemem söz konusu oluyor...



K.U.Resimlerinizde çoğunlukla İstanbul var. Hani denir ya edebiyatçılar arasında İstanbul şairi diye. Size de İstanbul ressamı diyebilir miyiz?

S.S.Genç yaşlarda duyduğum bir düşünürün (belli sınırlar içinde kalan başarıya ulaşır)sözü beni çok etkilemiştir. Bende bilhassa seksenli yıllardan itibaren daha hızlı değişen yitip giden yanan yıkılan ve çehresi değişen İstanbul’un bir görev bilinciyle mimari tarihi doğal ve kültürel dokusunu tuallere aktarmaya başladım. Ve genelde bugüne kadar bununla sınırlı kaldım.




K.U.Sizi İstanbul’u resimlemeye iten İstanbul’un gizli yüzümü yoksa gerçek yüzümü?

İstanbul da isimli şiirimde “Yalnızlığın içinde İstanbul” dizem aklıma geldi. Artık ülke nüfusuna sahip bir şehrin kalabalığı içindeki kendi yalnızlığımız mı sizi çeken. Yoksa İstanbul’un sizde farklı bir anlamı mı var?

S.S.Sanırım gizli yüzünü objektif değerlerle vermek oldukça güç ancak farklı soyutlarla denenmesi gerektiğine inanıyorum. Beni çeken gizemli sükunetin ve gizemli saadetin var olduğuna inandığım ve yalnızlığımızı paylaştığım köşeleriyle İstanbul.

K.U.Sanatçı ve toplum arasındaki ilişki sizin ve sosyal çevrenizi göz önüne alarak öğrenmek istiyorum nasıl olmalı?

S.S.Bana göre sanatçı toplumdan kopuk olmamalı. Sanatçı bir ağacın kuvvetli bir dalına tırmandığında bir elini aşağıya uzatıp diğer elleri kavrayıp onları yanı başına çekebilmelidir.



K.U.Sosyal çevreniz sizin resimlerinize güç verdi mi? Dünyanın bütün keşfedilmiş ya da keşfedilmemiş renklerini ortaya koyarak dünyanın yaratılmamış eserlerini yaratabilir mi bir ressam?


S.S.Tek kelimeyle "kısmen" diyebilirim. Akademik çalışmalarımın amacıda o zaten.

K.U.Sanatınızla, şiiri, edebiyatı ya da şöyle sorayım sözcükleri daha doğru olur renk ahengiyle düşündüğünüz oldu mu hiç? Bu soruyu başka bir ressam kişiye de sormuştum. Size de sormak istiyorum. Çünkü sizin sanatın birçok alanıyla özellikle şiirle ilgilendiğinizi biliyorum. Eserlerinizin bir anlatım ifadesi elbette üzerindeki renkler de. Ancak onu anlatmaya sözcüklerin yardımına ihtiyaç duyduğunuzda şiir devreye girebilir mi? Bir kaç dize, ya da sözcük diyelim.

S.S.Her ne kadar resmin dili evrensel olup, edebiyatla anlatılmaya gerek duyulmayacağı düşünülse de sanat tarihine mal olmuş sayısız yapıt edebi anlatıma dayandırılmıştır.(bu bir paradokstur)zaten güzel sanatların dört ana biliminin birbirleriyle çok sıkı ve kopmaz bağları vardır. Dolayısıyla bir bakıma sözcüklerin bittiği yerde resim resmin durduğu yerde edebiyat yani sözcükler başlayabilir. Dolayısıyla her resim bir şiir her şiirde bir resim olmalıdır.



Özellikle ben çok iyi şiir okuduğunuzu biliyorum. Sesinizin o güzel ahengiyle okurlarımızın sizden şiir dinlemeleri için bir sürprizimiz olacak.

Teşekkürler.

İSTANBULA DAİR


Mavi rüyalarımda ulu kubbeler
Kubbelerin altında
Hayali ömre bedel
Mor tepeler
Bulutlara kucak açmış
Ak minareler
Asırlık çınarların gözyaşlarıyla
Seyrelmede yeşillikler
Ahşabın mimarisinde hüzün
Meydanları dolduran
Dev gövdelerinde
Milyon dolarlar barındıran
Betonarme gökdelenler
Ağlama mavi gözlüm
Sevdanı zulme çevirenlere
Yosun kokulu
Bahar esintilerinle cevap ver
Çocuksu gözlerle gördüğüm
Kar taneciklerinde izini sürdüğüm
İSTANBULUM
BAHAR GÜLÜM
YÜREĞİMDEKİ SÜRGÜN!...

Serdar SAMANCIOĞLU

http://www.youtube.com/results?search_query=serdar+samancioglu&search_type=

Yukarıdaki adresten, Nazım Hikmetin şiirlerini ressam ağabeyim Serdar Samancıoğlu'nun sesinden dinleyebilir ve izleyebilirsiniz.

Bugün Sevgililer günü. Bol Bol Harcayın.

Bu özel günler de olmasa vah halimize! Özellikle bireysel tüketimin yoğun olduğu piyasalar canlanmayacak, küçük ve orta ölçekli şirketler ya da esnaflar bu günlerde siftah yapamadan kapattıkları günlere inat yüzleri gülecek, onlarla birlikte sevgililerinde. Sakın yanlış anlamayın lütfen. Buradan az da olsa ekonomi okumuşluğumla size ekonomik analizler yapmayacağım. Gazetelerden okuyorsunuz zaten değerli ekonomistlerin ve hocalarımızın yorumlarını.

Diyeceğim şudur. Çok basit. Sevgilinize bu özel günde bir gül alacaksınız.

Gittiniz çiçekçiye:

--İki gül alacağım ne kadar?

--20 lira

--Yapma ya. Daha bir hafta önce almıştım tanesi 5 liraya.

--Bugün sevgililer günü beyefendi. Bugün böyle.

Düşünün siz iki tane alıyorsunuz. Birde onlarca alanlar var sevgilisine. Gerçi onlara toplu aldıklarından çiçekçimiz indirim yapar herhalde.

Sadece gülle kurtulamazsınız. Güzel bir yerde akşam yemeği rezervasyonu. Ufak bir hediye.

Alışveriş merkezleri, mağazalar, eğlence yerleri. Hareketli günlerinden birini daha yaşayacaklar.

Diyeceksiniz ki sana ne kardeşim. Param var alırım. Özel günlerde de alırım diğer günlerde de. Elbette alırsınız. Ona bir şey diyeceğim yok zaten.

Ama ben artık şuna inanıyorum. Hayat arkadaşımız olsun, sevgilimiz ya da başka. Dışarıdan dayatılan özel günler değil de bırakın bizim belirlediğimiz özel günler olsun.

Evlilik, tanışma, doğum günü v.s. Aslında bunlarında sevgililer günü gibi çok farkı yok diğerlerinden.Ama en azından dışarıdan dayatılmıyor en azından.

Sizi bilmem ama ben ilk defa solgun bakışlı ürkekliğime bugün gül almayacağım. Birlikte kararlaştırdık zaten. Bize ait özel günlerimiz var o günler geldiğinde biz kutlamamızı yapıyoruz zaten.

Size tavsiye edemem. Bir düşünün diyebilirim sadece.

Sevmek Seni

Sevmek seni
iki ayrı yamaçta
açan çiçekler gibi uzaktan
rüzgar savursa bile bakışını
benden
ben savurmayacağım
direneceğim rüzgara
gövdem kopana dek
sana dönük olacak
başım
rüzgar koparsa kökümü topraktan
karşı ki yamaca savursa
senin yanına
belki anlarsın beni
bakarsın yüzüme
ama iş işten geçtiğinde


1991-İstanbul

Kürşat Ural
"bırak yaşamına şiir girsin"

Toplu Ulaşım mı?Yoksa Toplu Çile mi?

Özellikle sabah saatlerinde otobüs çilesine çare olur diye İETT'ye yazılmış bir başvuru süreci aşağıdaki gibidir.

Hala aynı çile devam etmektedir.Özellikle sabah mesai öncesi saatlerinde itiş tıkış otobüslerde.Tartışmalar,kavgalarda sabah sabah bize iş öncesi kahvaltı sonrası stres hediyesi.

İsim:
Kürşat Ural

Başvuru Tarihi:
2007-10-09 09:26:25

Mesajınız:

Daha önce görüş öneriler bölümüne yazmama rağmen cevap gelmemiştir. Kurtuluş-Eminönü,Kurtuluş-Yenikapı hatlarınızda özellikle sabah 08.00-09.00 saatleri arasında pangaltıya kadar müthiş derecede yoğunluk oluyor.Bu yoğunlukta işe giden insanlar arasında tartışmalara yol açıyor.Özellikle bu sabah saatlerinde servis kalkış saatlerini daha kısa yapıp ek otobüs koyamazmısınız? Ben Kurtuluşta ikamet eden biri olarak özellikle bu yıl semt nufusunun arttığını gözlemledim. Örneğin mesai sonunda beklediğim elmadağ durağında yarım saat içinde Gayrettepe,Ortaköy,Okmeydanı ve diğer hatların 2'şer 3'er adet geçmesine rağmen Kurtuluş otobüslerinden bir otobüs geçiyor. Bu konu üzerine eğileceğinizi umuyorum,iyi çalışmalar diliyorum. Saygılarımla

Durum:

İdaremize 2007-10-09 09:26:25 tarihinde yapmş olduğunuz iletiye 2007-10-30 09:43:54 tarihinde cevap verilmiş olup, adresinize ePosta gönderilmiştir. İletinize verilen cevabımız aşağıdadır.

Cevabımız:

2007-10-30 09:43:54 tarihinde

Kurtuluş semtimizde araç sorunu olduğunu düşünmüyoruz.Çünkü 70KE ve 70KY hatlarında toplam 22 otobüs ortalama 8 dakika aralıklarla hizmet yapmakta olup, bu sayıda ve bu sefer aralığında hizmet veren otobüs diğer semtlerimizde bulunmamaktadır. Otobüs sayısı semt sakinlerinin ihtiyacını karşılayacak sayıda olduğundan telep uygun görülmemiştir.

Benim Babaannem Yazma Takardı Başına

Geçtiğimiz yıl 8 Mart Kadınlar gününde toprağa verdiğimiz rahmetli babaannem; yıllarını köyde geçirmiş, çağdaş ve ilerici düşünen bir ailede herkesin hürmetle saygı ve sevgi gösterdiği başörtülü Türkiye Cumhuriyeti kadınıydı.

Hepimizin bir babaannesi var. “Benimde sizin babaanneniz gibi bir babaannem var” dediğinizi duyar gibiyim.

Niye anlattım bunu. Gündemimizi çokça meşgul eden türban meselesi yüzünden.

Aslında çoğumuzun dillendirdiği farklı bir yönden değerlendireceğim kısaca bu konuyu.

Babaannem, dediğim gibi yıllarını köyde geçirmiş bir kadındı. Ben onu çocukluğumda da sonrada başında ya ince şeffaf yazma ya da yöresel eşarbıyla hatırlamışımdır hep. Geleneksel yöre kumaşından yapılan başörtüler. Anadolu’nun birçok yöresinde kullanılanlardan. Hepimiz biliriz.

Öldüğünde de başında o işlemeli ince yazması vardı.

Çok uzatmayacağım. Şimdi turban konusu ile ilgili anayasa maddesi değişikliği gündemde. Çok detaya girmeden soracağım size.

Son yirmi yıldır gelişerek büyüyen türban şeklinde örtünme günümüzde bir siyasi partinin hükümet de olması sebebiyle daha da tartışma konusu, hatta toplumu farklı gruplara bölünme noktasına getirdi.

Üniversitelerde kılık kıyafetle ilgili yasa değişikliği olduktan sonra eminim ki farklı ve zor bir sürece girilecektir. Bundan şüphemiz olmasa gerek.

Geleneksel ve yöresel örtünen babaannelerimizin, annelerimizin örtünme şeklini farklılaştıran günümüz örtünme şeklini ben Anadolu coğrafyamıza uygun bulmuyorum. Eğer bu coğrafyada yaşıyor ve yaşam biçimimiz, kültürümüz bu coğrafyada şekilleniyorsa ben bu değişime hayır diyorum.

Kadınımızın örtünme şeklinin de biraz önce anlattığım gibi babaannelerimizin, annelerimizin geleneksel örtünme şekli gibi olması gerektiğini düşünüyorum.

Peki ya siz?