Bengisu Edebiyat Dergisi
Yıl 1994. İki sayı Karınca isimli öğrenci gazetesini çıkardıktan sonra kadroyu kendi kararımla dağıttım. Edebiyat dergisi çıkarmak istiyordum.
İstanbul Üniversitesi İktisat fakültesinde o yıllarda okul giderlerimi karşılamak için ders notları satışı yapıyordum alt sınıflara. Sonra duyurusunu yaptım çıkartacağım derginin. İşte böyle başladı Bengisu Edebiyat Dergisinin macerası.
İlk dört sayı Bengisu şiir olarak çıktı. Hani şu cep şiir kitapları vardır ya. O boyutta işte. Dergi kadrosu ile birlikte ayrıca şiir topluluğu kurmuştuk. Birde Öğrenci Kültür Merkezi Edebiyat kulübüne üye olmuştuk topluca. İki yıl İstanbul Üniversitesi Edebiyat şenliklerini düzenledik arkadaşlarla. Söyleşiler,Panel,Tiyatro,Müzik ve şiir dinletileri.
Zor sayılırdı o zamanlar kendi olanaklarınla dergiyi çıkartıyorsun ve dağıtım,satışını gerçekleştiriyorsun. Ama Bengisu şiir topluluğunda ki bütün arkadaşlar özveriyle çalışıyordu bu dergi için. Gerekirse dergi resimlerini çizen arkadaşımla birlikte Cağaloğlu yokuşundan kağıtçıdan aldığımız kağıtları matbaaya, dergiyi oradan mücellithaneye. Hatta arkadaşlarla birlikte dergi ciltlemesini bile birlikte yapmıştık bir seferinde. Sahiplenmişti herkes dergiyi. Canla başla maddi manevi çalışıyordu dergi için.
İlk sayıları şiir seçkisi olarak çıkan dergimiz daha sonra ciddi yaklaşımlarla dopdolu çıkmaya başladı. Beşinci sayımızda içeriği daha da zenginleştirdik. Öyküler, röportaj, denemeler. Okur mektupları ve ürünleri derken.Ahmet Altan’la söyleşi yapılmıştı.Sonra ki sayıda Can Yücel’le.
Bağımsız olarak, kendi imkanlarınızla dergi çıkartmak zordu elbette. Ancak birde üniversite de çıkartıldığı için mezuniyetten sonra böyle bir faaliyetin devam etmesi de ayrıca bir zorluktu tabiî ki.
Derginin son sayısı Can babayla yapılan röportajın olduğu sayıdan sonra dergi çıkmadı. Birde şunu belirtmeden edemeyeceğim..Kişisel olan bir durum bu anlatacağım.Derginin yasal başvurusunu yapmadığım için (beyanname vermeden mevkuta yayınlamak suçundan) yargılanıp ceza aldım.Bu da hayatımın beş yılını ve belki de sonrasını çok olumsuz etkiledi diyebilirim.
Bengisu’nun ortak bir başlarken yazısı vardı, hatırladığım kadarıyla başı şöyleydi:
“Bizler Bengisu’yu sevgiye yol veren şiirlerde bulduk. Ve beraber yudumladık şiirin coşkulu dizelerini.”diye devam eden bir yazı.
Dostlukla kalın
Yıl 1994. İki sayı Karınca isimli öğrenci gazetesini çıkardıktan sonra kadroyu kendi kararımla dağıttım. Edebiyat dergisi çıkarmak istiyordum.
İstanbul Üniversitesi İktisat fakültesinde o yıllarda okul giderlerimi karşılamak için ders notları satışı yapıyordum alt sınıflara. Sonra duyurusunu yaptım çıkartacağım derginin. İşte böyle başladı Bengisu Edebiyat Dergisinin macerası.
İlk dört sayı Bengisu şiir olarak çıktı. Hani şu cep şiir kitapları vardır ya. O boyutta işte. Dergi kadrosu ile birlikte ayrıca şiir topluluğu kurmuştuk. Birde Öğrenci Kültür Merkezi Edebiyat kulübüne üye olmuştuk topluca. İki yıl İstanbul Üniversitesi Edebiyat şenliklerini düzenledik arkadaşlarla. Söyleşiler,Panel,Tiyatro,Müzik ve şiir dinletileri.
Zor sayılırdı o zamanlar kendi olanaklarınla dergiyi çıkartıyorsun ve dağıtım,satışını gerçekleştiriyorsun. Ama Bengisu şiir topluluğunda ki bütün arkadaşlar özveriyle çalışıyordu bu dergi için. Gerekirse dergi resimlerini çizen arkadaşımla birlikte Cağaloğlu yokuşundan kağıtçıdan aldığımız kağıtları matbaaya, dergiyi oradan mücellithaneye. Hatta arkadaşlarla birlikte dergi ciltlemesini bile birlikte yapmıştık bir seferinde. Sahiplenmişti herkes dergiyi. Canla başla maddi manevi çalışıyordu dergi için.
İlk sayıları şiir seçkisi olarak çıkan dergimiz daha sonra ciddi yaklaşımlarla dopdolu çıkmaya başladı. Beşinci sayımızda içeriği daha da zenginleştirdik. Öyküler, röportaj, denemeler. Okur mektupları ve ürünleri derken.Ahmet Altan’la söyleşi yapılmıştı.Sonra ki sayıda Can Yücel’le.
Bağımsız olarak, kendi imkanlarınızla dergi çıkartmak zordu elbette. Ancak birde üniversite de çıkartıldığı için mezuniyetten sonra böyle bir faaliyetin devam etmesi de ayrıca bir zorluktu tabiî ki.
Derginin son sayısı Can babayla yapılan röportajın olduğu sayıdan sonra dergi çıkmadı. Birde şunu belirtmeden edemeyeceğim..Kişisel olan bir durum bu anlatacağım.Derginin yasal başvurusunu yapmadığım için (beyanname vermeden mevkuta yayınlamak suçundan) yargılanıp ceza aldım.Bu da hayatımın beş yılını ve belki de sonrasını çok olumsuz etkiledi diyebilirim.
Bengisu’nun ortak bir başlarken yazısı vardı, hatırladığım kadarıyla başı şöyleydi:
“Bizler Bengisu’yu sevgiye yol veren şiirlerde bulduk. Ve beraber yudumladık şiirin coşkulu dizelerini.”diye devam eden bir yazı.
Dostlukla kalın
Kürşat Ural
"bırak yaşamına şiir girsin"
No comments:
Post a Comment